بهینه سازی مصرف سوخت در تاسیسات

بنابر آمار موجود در کشور، بخش ساختمان و مسکن با داشتن سهم ۳۸ درصدی،عمده ترین مصرف کننده انرژی در ایران می باشد.از این میزان ۷۱ درصد انرژی مصرفی در بخش خانگی صرف گرمایش ساختمان و بیش از ۲۰ درصد صرف تامین آب گرم مصرفی می شود.از بین حامل های انرژی،گاز طبیعی (۶۷درصد) و فرآورده های نفتی (۲۳درصد)بیشترین سهم را در تامین انرژی ساختمان ها دارند.از این رو همه ساله حجم عظیمی از سوخت های فسیلی،به ویژه گاز طبیعی در بخش ساختمان و مسکن در کشور به مصرف می رسد.در حالی که هم اکنون سرانه مصرف انرژی در بخش خانگی در ایران ۴-۲٫۶ برابر استاندارد های جهانی می باشد.بررسی روند مصرف انرژی در این بخش نشان دهنده رشد سالانه ۷٫۴ درصدی است.سیستم حرارت مرکزی (موتورخانه)به دلایل مختلفی از جمله،”جدا بودن فضای احتراق سوخت ،”محل قرار گیری تجهیزات حرارتی با محل کار و زندگی”،”صرفه جویی در هزینه های تاسیساتی از جمله لوله کشی آب،دودکش،لوله کشی گازو …”،”کاهش خطرات وآلودگی ها در محیط کار و زندگی”،”آسان بودن کنترل و نگهداری تاسیسات”،و “صرفه جویی اقتصادی”،بهترین گزینه برای تامین انرژی حرارتی ساختمان ها،به ویژه ساختمان های چند واحدی(آپارتمان ها)،ساختمان های نسبتا بزرگ و ساختمان های بزرگ می باشد.از سوی دیگر،یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده در آسایش،سلامتی و نشاط ساکنان هر ساختمان، چگونگی عملکرد تاسیسات گرمایش سرمایش و تهویه مطبوع می باشد و به تعبیر دیگر تاسیسات و موتورخانه قلب ساختمان محسوب می شود.امروزه ،ضرورت توجه جدی به امر بهینه سازی مصرف سوخت در بخش ساختمان و مسکن بر کسی پوشیده نیست و سازمان ها و نهادهای مختلف بر آن اتفاق نظر و تاکید دارند.

بر اساس نتایج حاصل از بررسی های میدانی،تحقیقات آزمایشگاهی،مطالعه تجربیات کشورهای توسعه یافته و جمع آوری نظرات کارشناسان داخلی،مواردی در این مقاله به عنوان سیاست های راهبردی در جهت ساماندهی به وضعیت مصرف سوخت در بخش مسکن و ساختمان،به ویژه در سیستم های حرارت مرکزی(موتوخانه)،پیشنهاد می گردد.